گروه خبرنگاران افتخاری هلال : “Tahoma”,”sans-serif””> شامگاه عاشورا، عزاداري مردم آران و
بیدگل در حرم مطهر حضرت محمد هلال بن علی (ع) چهره و سيمايي ديگر گرفت.
عزاداران حسینی ديگر علم و پرچمي همراه نداشتند، با هيجان و خروش دست‌هاشان را بر
سينه نمي‌كوبیدند و زنجيرها را بر پشت فرود نمي‌آوردند.
نوحه‌هاشان ديگر از مضمون رزم و شهادت خالي بود. راهشان را شعله‌هاي لرزان شمع‌ها و
چراغ‌هايي كه كودكان به دست گرفته بودند روشن کرده بود.
زنگ آهنگ سنج كه سكوتش ابهت و شكوه و عظمت را بنماياند و بانگ طبل و كرنايي،
همصداشان نبود و تنها صدای محزون نی، غمی بزرگ را ندا می داد.
چهره‌اي نمادين از غروب عاشوراي كربلاي حسینی نمایان شده بود.
زائران و مجاوران حرم مطهر به صورت انبوه با هم نشسته بودند، سرها را در هم فرو
برده بودند، دست‌ها را آرام آرام و بي‌صدا برسر مي‌زدند و با صدايي محزون، غريبانه
نوحه اي مي‌خوانند و سرشک غم می ریختند.
کودکانی با لباس‌هاي سياه و پيشاني‌بندهاي «ياحسين» با شمع‌هاي روشن و همراه با آه
و ناله در دل جمعیت حاضر در حرم مطهر رنج كودكان حسين بن علی (ع) و اهل بيت(ع) آن
حضرت را به تصوير كشيده و ياد و خاطره آنان را در اذهان شركت‌كنندگان زنده می
کردند.
دود خیمه های آتش گرفته، سیاهی شب کویر را دو چندان کرده بود و از در و دیوار حرم
صدای ناله ضعیف «عمه جان ، خیمه ها آتش گرفته » فرزندان حسین (ع) به گوش می رسید.
ولی مردم آران و بیدگل اهالی کوفه نیستند که ایثار و فداکاری رهروان حسین بن علی
(ع) در هشت سال دفاع مقدس را به فراموش خانه تاریخ بسپارند. شمع ها را در جوار
قبور مطهرشان روشن و با انان تجدید میثاقی دوباره کردند.
مراسم سنتی شام غریبان حسینی همه ساله در شام سالروز شهادت مظلومانه حضرت اباعبداله
الحسین (ع) با شور و شکوه خاصی برگزار می شود.
مراسم شام غریبان امسال همانند سال گذشته به صورت زنده از شبکه سه سیما و سیمای
مرکز اصفهان پخش شد.
بسیار عالی بود. ما را به حال و هوای شام غریبان بردید.
با سلام و ارادت و تشكر از مطن زيباي شما
خواستم فقط بگم كه درج اين مطلب
((وحه‌هاشان ديگر از مضمون رزم و شهادت خالي بود))
اصلا جالب نيست و اشتباه است لطفا تجديد نظر كنيد
تنها هدف از ذكر امام حسين(ع) و بزرگداشت حماسه عاشورا و اصلا پيام اصلي آن ترويج روحيه شهدات طلبي و آزادگي است.
سرباز ولايت
با تشکر از متن خوب شما.اتفاقا جمله خوبی بود چون می خواست بگوید همانگونه که قبل از شهادت امام حسین (ع) یاران امام همه صحبت هایشان رزم گونه بود و پس از شهادت دیگر امام و یاری نبود که سخنان رزمی بیان شود این مراسم هم به همین گونه بود و دیگر مردم در این مراسم فقط حال و هوای گریه داشتند و نوحه هایشان نوای رزم و جنگ نداشت بلکه آرام گریه می کردند.