گروه خبرنگاران افتخاری هلال: اين روزها و شب ها نه كوفه و نجف، كه قلب هر آزاده ای در جهان داغدار فرق شكافته عدالت است؛ داغدار بی جواب ماندن ناله های يتيمی؛ داغدار يتيم شدن انسانيت و آزادگی.

اما در اين ميان و از فاصله فرسنگ ها تا قلب زمين آسمانی نجف و محل طواف ملايك، سرزمينی در پهنه كويری ديار عاشقان ولايت، دردانه ای را ميزبانی می كند و عطر گل وجود ولايت را از گلاب سلاله پاكش بر سينه كويری اش می دمد تا شايد جان بی قرارش را تسلا دهد.

صحن و سرای امامزاده محمد هلال بن علی(ع) در روز بيست و يكم ماه مبارك رمضان به چشم نظاره گر و شاهد ايتام آل محمد(ص) است.

در اين دارالشهدای تشنه جان، كه دسته دسته و عاشق با پای پياده يا ركاب زنان و سينه زنان، هركس به قدر وسع خويش، زانوی ادب بر آستانش می سايد تا شايد تسلای دل فرزند مولا باشد و عرض ارادتش مقبول كوی دوست افتد.

از آغازين ساعات صبح تا زمزمه ربنای بيست و يكمين غروب غم انگيز رمضان، بر سينه و سر زنان چه غوغايی به پاست در اين صحن و سرا!

ماه منير اميرالمومنين(ع) گواه ارادت اين مردمان است كه به اميد كوی مولا و مقتدای خويش، با سينه های مجروح و دل های شرحه شرحه از فراغ امير كوی دلدادگی و بندگی، چه خالصانه بر سر و سينه می زنند.

هلال منيری كه سطر سطر كتاب ماه خدا برايش با ياد پدر گره خورده…آنگاه كه در آستانه حلول ماهش در سال چهاردهم هجری چشم به دامان پدر گشود و لقب هلال را از وی به يادگار گرفت تا هنگامه ای كه بغض ضربت شمشير كين و جهالت بر فرق ولايت را در نوزدهمين سحرگاهش به گلو نشانيد و در بيست و يكمين شام خون رنگ وداع، پيكر مطهر عدالت مجسم را در بستر شهادت به نظاره نشست.

سطر پايانی كتاب زندگی هلال منير علی(ع)، در آخرين جمعه اين ماه مبارك در سال 64 هجری در سرزمينی فرسنگ ها دور از يار و ديار ديرينه اش، به پايان رسيد؛ اما مردمان اين ديار، راه و رسم ولايت مداری را سرلوحه زندگی دارند و چه جای حيرت؟ كه آنها فرزندان خلف بابايعقوب، آن پير سربلند اند؛ همو كه سه سال حضرت محمد هلال ابن علی(ع) را در منزل خويش ميزبانی كرد و زخم های جور جفاپيشه بنی اميه را بر پيكر نازنينش مرحم نهاد.

مدير كتابخانه آستان مقدس حضرت هلال ابن علی(ع) درباره آيين عزاداری روز بيست و يكم ماه مبارك رمضان در حرم حضرت محمد هلال ابن علی(ع)، گفت: حضرت محمد هلال بن علی(ع) فرزند بلافصل اميرالمومنين(ع) است كه درباره وجود ايشان در منابع شيعه و سنی اختلافی وجود نداشته و زمان ميلاد و عروج اين بزرگوار به ترتيب در روز اول و جمعه آخر ماه مبارك رمضان اتفاق افتاده است.

علی محمد سلطان محمدی افزود: بنا به نقلی اين امامزاده بزرگوار در سال 61 هجری و پس از واقعه كربلا و داغدار از غم برادر به همراه برادرش عون، راهی طوس و در آنجا گرفتار حاكم ظالم آن سامان شده و عون نيز بدست آن اشقيا به شهادت رسيد.

وی با اشاره به اينكه اين امامزاده بزرگوار با تنی مجروح و خسته، روزها راه پيمود تا به منطقه كنونی آران و بيدگل رسيد، بيان كرد: مردی شيعه و وفادار به اهل بيت(ع) از اهالی اين منطقه به نام بابايعقوب، سه سال ايشان را در منزل خود ميزبانی كرد تا اينكه ايشان در آخرين جمعه ماه رمضان سال 64 هجری پس از ديدن پدر و برادران بزرگوارش در عالم رؤيا در همين منطقه وفات يافت.

اين خادم و محقق آستان مقدس حضرت هلال بن علی(ع) تاكيد كرد: سال هاست كه اهالی منطقه كاشان و آران و بيدگل در روز شهادت اميرالمومنين(ع) از شهرهای و روستاهای اطراف با پای پياده و در قالب هيئت های عزاداری برای عرض تسليت به محضر اين امامزاده مشرف می شوند.

سلطان محمدی با اشاره به نقل ملاحبيب الله شريف كاشانی در كتاب تذكره الشهدا تصريح كرد: اين عالم بزرگوار روزی در عالم رويا اميرالمؤمنين(ع) را ديدند كه به ايشان فرمود چرا به زيارت فرزندم محمدهلال نمی رويد؟ كه همين مسأله سبب شد تا وی به همراه گروهی از ارادتمندان و شيعيان راهی زيارت اين امامزاده شده و از آن زمان تاكنون آيين عرض ادب به آستان ايشان باشكوه تر برگزار شود.

وی افزود: اين آيين عزاداری معنوی از ساعات آغازين روز بيست و يكم ماه رمضان با ورود دسته جات عزاداری از روستاها و شهرهای منطقه شروع شده و هنگام غروب با ورود كاروان پياده عزاداران از شهر كاشان و عزاداری در صحن مطهر به پايان می رسد.

آری! فرهنگ علوی و فاطمی در دل دريايی مردمان كوير می جوشد؛ چرا كه هنوز به دنبال مامنی و رايحه ای از كوی جانان می گردند تا تشنه جان و سينه هايشان بدان صفا و زلال بخشند.

حرم مطهر حضرت محمد هلال بن علی(ع) در شهرستان آران و بيدگل، شمالی ترين نقطه استان اصفهان، ملجأ و زيارتگاه ارادتمندان و اهل دل است.