گروه خبرنگاران افتخاری هلال: دیری نپایید که ایران، خاستگاه تشیع شد و فرزندان خاندان رسول گرامی اسلام (ص) در مقاطعی که مورد آزار و اذیت سلاطین و حکام جور و ظلم قرار می گرفتند به ایران هجرت می کردند و مورد استقبال مومنان و موحدانی قرار می گرفتند که دلباخته رسول راستین و آیین جاودانه اش بودند.

از جمله امام زادگان عظیم الشان که از رهگذر ظلم و ستم حاکمان ستمگر در سده نخستین هجری و بعنوان عطیه ای الهی و یادگاری از گلستان آل طاها به سرزمین دوستداران اهل بیت (ع) مهاجرت کرد حضرت محمد هلال بن علی (ع) ملقب به محمد اوسط و مشهور به هلال علی است.

این گوهر صدف امامت که بعد از واقعه عاشورا به همراه دیگر برادرش عون بن علی (ع) مدینه را مجالی برای زندگی نیافته و فشار ظالمان وقت را تحمل ناپذیر می یابد و دلی خونین از مصیبت فرزند دلبند زهرای اطهر (س) حضرت سیدالشهدا (ع) و یاران باوفایش دارند، راه هجرت در پیش می گیرند و منزل به منزل و وادی به وادی راه می سپارند و در هر اقلیمی که حاکمان جور رد پایی از خاندان اهل بیت (ع) می یابند تیغ مرگ بر می کشند و آنان را تعقیب می کنند تا اینکه در کارزاری نابرابر عون بن علی (ع) شربت شهادت می نوشد و هلال بن علی (ع) به ناگزیر از معرکه جنگ و جمله دشمنان دین خدا از فرصت تاریکی شب به سوی سرنوشتی نامعلوم حرکت می کند.

این ستاره پر فروغ خاندان عصمت و طهارت که از سویی درد هجران یاران و برادران در سینه دارد و از سوی دیگر پیکرش به تیغ دشمنان دین خدا مجروح و پرجراحت گردید پس از روزها و شب ها تعقیب و گریز در سرزمین آرام دشت در منطقه آران – که در آن زمان در قلمرو حکومت قم و کاشان بوده است – و در پناه پیر مردمی مؤمن و خداترس و با بصیرت بنام بابایعقوب آرام می گیرد و سه سال پایانی عمر گرانبارش را در کنار این بنده صالح خدا به راز و نیاز با خالق خویش می پردازد تا اینکه در شبی از شب های زیبای خدا و در ماه مهمانی خدا رسول خدا (ص) را در خواب می بیند و از او مژده مهمانی و پیوستن به جد بزرگوار و پدر گرامی اش را می شنود و او با دلی مالامال از عشق به رسول خدا (ص) مهیای دیار دوست می گردد.

از آن پس مزار او مرکز و میعاد دوستداران اهل بیت (ع) و مطاف عاشقانی می شود که تا به امروز نسل به نسل و به عنوان میراثی جاودانه آیین عزادار آن بقعه شریف برپاست.

حدود دو قرن پیش که عالمی صاحب نام و با فضیلت بنام آیت الله ملا حبیب الله شریف کاشانی در شبی از شب های آسمانی و در رؤیای معنوی، گلایه رسول خدا از عدم زیارت فرزندی از فرزندانش را در خطه آران می شنود، خود همراه کاروانی از مؤمنان کاشانی برای عرض ارادت به آستان مقدس فرزند علی بن ابیطالب (ع) و با پای پیاده به راه می افتد و زائر بارگاه نورانی حضرت محمد هلال بن علی (ع) می گردد.

در آن زمان که دشت آران دشت با مرکز آبادی فاصله ای داشته بر اثر توجه ویژه علما، مؤمنان و ساکنان و مجاوران بقعه امامزاده در قلب شهر قرار گرفته و از همان زمان بر اساس آن سنت دیرینه، 21 رمضان سالروز شهادت مولی الموحدین علی بن ابیطالب (ع)، روز زیارتی حضرت محمد هلال (ع) نام می گیرد و هیئات مذهبی و عاشقان اهل بیت (ع) از شهرهای اطراف بویژه کاشان در صحن مطهرش حضور یافته و با تسلیت به محضرش به اقامه عزا می پردازند.

این امامزاده لازم التعظیم فرزند بی واسطه نخستین معصوم امیر مؤمنان علی بن ابیطالب (ع) است که نسب مادری اش از امامه دختر زینب به دختر رسول خدا (ص) می رسد.

اینک بی قراران عشق علوی را می توان در این بارگاه نورانی به تماشا نشست که چنان پروانه وار در همه ایام و اوقات، در مطاف حرمش می چرخند و چراغ این بقعه را روشن نگاه داشته اند تا پرچم دین رسول خدا (ص) و مکتب تشیع علوی را برای روزگاران به میراث نهند و در امتداد تاریخ اطاعت پذیری و ارادت خود به رسول خدا ، خاندان پاکش را به نمایش گذارند. حرم حضرت محمد هلال بن علی (ع) اینک نگین انگشتری کویر و نجف اشرف ایرانیان عاشق علی (ع) و آل اوست.